به گزارش بیرونیت، محمدرضا بهرامن گفت: انتهای این دوره، همراه با یک پایان نامه یا پروژه جامع پایانی است که طی یک دفاعیه رسمی باید به تصویب برسد و درجه دکتری کسب و کار معدنی وقتی به دانشجو اعطا می شود که تحقیقات نوشتاری خود را با موفقیت به پایان برساند و پایان نامه او نیز تصویب شود.
بهرامن ضمن تاکید بر ارزشمندی این دوره و درخواست تکرار مجدد آن توسط دانشکده مدیریت دانشگاه امیرکبیر گفت: افرادی که وارد دوره های Ph.D. می شوند، معمولاً جوانانی هستند که به تازگی از مقطع کارشناسی ارشد فارغ التحصیل و سابقه کار اندکی دارند. اما افرادی که در دوره های DBA تحصیل می کنند، معمولاً در دهه ۳۰، ۴۰ و یا ۵۰ زندگی خود بسر می برند و دارای سال ها سابقه کاری و موقعیت شغلی خوبی هستند.
به گفته رئیس خانه معدن، این افراد معمولاً دانش آموختگان دانشگاهی هستند، اما به استفاده از دانش مدیریت در کارهای خود اهمیت می دهند. یکی از تفاوت های اساسی این دو دوره، انگیزه هایی است که افراد را به هر یک از آنها سوق می دهد.
بهرامن تاکید کرد: برای دانشجویان Ph.D.، تدریس و تحقیق عامل اصلی است و برای دانشجویان DBA چالش های ایجاد شده در کار دلیل اصلی به حساب می آید، زیرا آنها در حال حاضر جایگاه شغلی خود را پیدا کرده اند.
وی افزود: DBA برای این افراد فراتر از دانشی است که در دوره های پیشین همچون MBA آموخته اند، در واقع DBA آنها را به محققانی تبدیل می کند که مسائل و مشکلات را از دید علمی تر می بینند. از طرفی، دوره Ph.D. معمولا دوره های تمام وقت است و دانشجویان در طی ۴ الی ۵ سال تنها بر تحصیل خود متمرکز هستند، اما دوره DBA به گونه ای طراحی شده که افراد در کنار شغل فعلی خود به آن می پردازند. همچنین، در دوره Ph.D. افراد موضوع پایان نامه خود را طوری انتخاب می کنند که خلاء های علمی موجود در تئوری های مدیریتی را پر کنند، اما دوره DBA تاکید بیشتری بر حل مسائل موجود دارد.
به گفته بهرامن، مهمترین عوامل برای سنجش کیفیت دوره دی بی ای (DBA) در سه عامل اصلی خلاصه می شود که شامل مرکز ارائه دهنده دوره، اساتید و دانش پژوهان است.
مطالب مرتبط