به گزارش بیرونیت به نقل از ایراسین، صنعت فولاد به‌طور فعال مصرف انرژی را مدیریت می‌کند. حفظ انرژی در فولادسازی برای تضمین رقابت‌پذیری صنعت و به حداقل رساندن اثرات زیست‌محیطی مانند انتشار گازهای گلخانه‌ای بسیار مهم است. فولاد از طریق پتانسیل بازیافت ۱۰۰ درصدی، دوام و سبکی وزن خود، باعث صرفه‌جویی در انرژی در طول چرخه‌های عمر خود می‌شود.

تولید فولاد بسیار انرژی‌بر است. بااین‌حال، سیستم‌های پیچیده مدیریت انرژی، استفاده کارآمد و بازیابی انرژی را در طول فرایند تضمین می‌کند. همان‌طور که در شکل ۱ نشان داده شده است، بهبود در بهره‌وری انرژی منجر به کاهش حدود ۶۰ درصدی انرژی موردنیاز برای تولید یک تن فولاد خام از سال ۱۹۶۰ شده است.

انرژی ورودی و هزینه‌های مرتبط

انرژی بخش قابل‌توجهی از هزینه تولید فولاد (۲۰ تا ۴۰ درصد) را تشکیل می‌دهد؛ بنابراین بهبود در بهره‌وری انرژی منجر به کاهش هزینه‌های تولید و در نتیجه افزایش رقابت‌پذیری می‌شود. بازده انرژی صنایع فولادسازی بسته به مسیر تولید، نوع و کیفیت سنگ‌آهن و زغال‌سنگ مورداستفاده، ترکیب محصولات فولادی، فناوری کنترل عملیات و کارایی مواد متفاوت است.

حدود ۸۹ درصد انرژی ورودی BF-BOF از زغال‌سنگ، ۷ درصد از برق، ۳ درصد از گاز طبیعی و ۱ درصد از سایر گازها و منابع تأمین می‌شود. در مسیر EAF، انرژی ورودی از زغال‌سنگ ۱۱ درصد، از برق ۵۰ درصد، از گاز طبیعی ۳۸ درصد و ۱ درصد از منابع دیگر است.