مهدی کرباسیان درباره چالشهای سرمایه‌گذاری در بخش معدن و صنایع مدنی ایران در گفت‌و‌گو با فولادنامه گفت: اولین و مهم‌ترین موردی که باید به آن توجه کرد، این است که نرخ سرمایه گذاری کشور در بعضی از سال‌های گذشته نزولی بوده است. به صورت کلی میزان سرمایه‌گذاری در 10 سال گذشته نزدیک به صفر است. از این آمار می‌شود نتیجه گرفت که سرمایه گذاری در ایران وضعیت مناسبی ندارد نمود عینی آن را در وضعیت اشتغال، تولید ناخالص داخلی و سطح رفاه مردم مشاهد می کنیم. حوزه معدن و صنایع معدنی هم تحت تاثیر این وضعیت نابسامان اقتصادی هستند و تفاوتی در با سایر صنایع ندارند.

او در ادامه گفت: سرمایه‌گذاری در بخش معدن، دارای ضریب ریسک بسیار بالایی است. این مسئله باعث می‌شود تا سرمایه‌گذاران داخلی خیلی به فعالیت در این حوزه علاقه‌مند نباشند و سرمایه خود را در صنعتی دیگر به کار گیرند. در کنار این ریسک پذیری بالا، مقرراتی که دولت از سال 1397 به بعد، با توجه به مسائل ارزی وضع کرد، موجب شد تا بخش خصوصی در حوزه سرمایه گذاری با احتیاط بیشتری عمل کند. در بخش سرمایه‌گذاری خارجی نیز به دلیل وجود تحریم‌های بین‌الملی، ایران جای کار بسیار زیادی برای جذب سرمایه ‌ندارد.

کرباسیان خاطرنشان کرد: زنجیزه فولاد از قسمت سنگ‌آهن گرفته تا آخرین مرحله، نیاز به سرمایه گذاری بسیار بالایی دارد. در صورت نبود این سرمایه، توسعه و گسترش این صنعت با مشکل مواجه خواهد شد. از سال 1392تا 1396، نسبتا سرمایه گذاری مناسبی در حوزه تکمیل زنجیره فولاد کشور صورت گرفت. متاسفانه، این روند در سالهای بعدی ادامه پیدا نکرد و سرمایه‌گذاری‌های مورد نیاز در سال‌های بعدی انجام نشد. این مسئله باعث شد تا توازن در این قسمت از دست برود.

او با توجه به نوسانات بازار جهانی نیز گفت: نوسانات قیمت فولاد و سنگ‌آهن در بازارهای جهانی نیز مزید بر علت شده است و از رشد سرمایه‌گذاری در این حوزه جلوگیری کرده است. بالا و پایین رفتن قیمت‌ها در سطح جهانی، ریسک سرمایه‌گذاری در فولاد و سنگ‌آهن را افزایش داده است.

رئیس پیشین هیات مدیره سازمان ایمیدور با انتقاد از حضور شرکت‌های خصولتی در صنعت فولاد گفت: یکی از مشکلات و چالش‌های عمده‌ای که در چند سال اخیر صنعت کشور را دچار مشکل کرده است، حضور جدی شرکت‌های خصولتی است. صنعت فولاد هم مثل سایر صنایع، با این چالش دست و پنجه نرم می‌کند. حضور این نوع از مجتمع‌ها در صنعت فولاد، عرصه را برای رشد و توسعه گسترده بخش خصوصی تنگ کرده است. درحقیقت به دلیل حضور این شرکت‌ها، بخش خصوصی جایگاه واقعی خود را در زنجیره فولاد نتوانسته پیدا کند.

کرباسیان درباره دیپلماسی اقتصادی و تاثیر آن بر جذب سرمایه‌های جدید در فولاد و سنگ‌آهن نیز گفت:  یکی از  مشکلات اصلی که اقتصاد ایران در 40 سال گذشته با آن مواجه بوده است، قرار گرفتن سایه سیاست بر اقتصاد بوده است. شرایط دیپلماسی اقتصادی نیز تابعی از همین چالش بوده است. بهتر است اینطور بگویم که  حرکت اقتصاد کشور،  تحت تاثیر تصمیمات سیاسی بوده است. این امر بعضا موجب این شده است که مسیر اقتصادی به انحراف کشیده شود یا به صورت کامل متوقف شود. لذا در بحث دیپلماسی اقتصادی از این چالش نمی‌توان چشم‌پوشی کرد.

 او در همین خصوص گفت: دولت فعلی، دیپلماسی اقتصادی را در دستور کار خود قرار داده است. همچنین سعی دارد تا همکاری‌های مشترک ایران با کشورهای منطقه به وِیژه کشورهای حوزه خلیج فارس و آسیای میانه را تا اندازه خوبی افزایش دهد. اما باید توجه داشت که این  یاداشت‌های تفاهم و قراردادهای همکاری روی برگه باقی نمانند. وقتی اینها به کار می‌آید که  حاصل ملموسی برای اقتصاد ایران  داشته باشد. یکی از این دست‌آوردها باید حضور فعال بخش خصوصی در بازارهای جهانی باشد که این مهم نیاز به حمایت ویژه بخش دولتی دارد.