به گفته معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست، بسیاری از گونه‌های جانوری به‌ویژه گربه‌سانان به حضور انسان حساس هستند و با دستکاری زیستگاه‌ها از طرق مختلف به‌ویژه از طریق معدنکاری، این گونه‌های جانوری از زیستگاه خارج و با خطرهایی مواجه می‌شوند که تجربه مقابله با آن را ندارند.
وی با بیان اینکه معدن‌کاوی به‌طور مستقیم به تخریب پوشش گیاهی و خاک منجر می‌شوند، ادامه داد: درواقع خود به خود اثرات مخرب معدن سازی بر زیستگاه‌ها بالا است و متاسفانه بازسازی مناسبی هم پس از اتمام کار معدن انجام نمی‌شود علاوه بر آن بعضا جاده‌های متعددی برای دسترسی به معادن ایجاد می‌شود که خود آسیب‌زا است همچنین در حال حاضر به‌طور همزمان در بسیاری از نقاط کشور توسعه معدنی در حال رخ دادن است. برای مثال در فلات مرکزی ایران تقریبا زیستگاهی وجود ندارد که یکی از اشکال توسعه معدنی اعم از برداشت شن و ماسه، خاک، ذخایر فلزی و سنگ های تزئینی و .. در آن‌ها اتفاق نیفتاده باشد. از این رو وقتی تعداد زیادی معدن به‌طور همزمان برداشت می‌شوند، حیات وحش نیز خانه‌ای برای زندگی نداشته و آواره می‌شوند.
به گفته اکبری، نباید تمام طبیعت را به‌طور همزمان به منظور توسعه معدنی، معدنکاری کرد بلکه باید بر اساس نیاز و ضرورت‌های موجود برای بهره‌برداری معادن مجوز صادر شود چراکه آغاز بهره‌برداری چند معدن به طور همزمان پناهگاه حیات وحش را با مخاطره مواجه می‌کند.
وی همچنین درباره ضرورت بازسازی محیط زیست پس از اتمام کار معادن تاکید کرد که پس از پایان کار معدن باید جاده‌های دسترسی ایجاد شده کور شوند.
معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست با اشاره به اینکه اغلب معدن‌کاران معتقدند که زمان گرفتن مجوز و قبل از شروع معدن کاری، هزینه‌ای را تحت عنوان "هزینه جبران پوشش گیاهی" به خزانه دولت پرداخت می‌کنند و ظاهرا بخشی از آن را سازمان منابع طبیعی می‌تواند به منظور بازسازی جذب کند، توضیح داد: این امر در حالیست که مسوولان منابع طبیعی معتقدند این رقم معمولا به آن‌ها باز نمی‌گردد و دستشان برای بازسازی معادن باز نیست. به نظر می‌رسد خود معدن‌کار باید متعهد شود تا در آخر کار بازسازی را انجام دهد.
اکبری همچنین این را هم گفت که سازمان محیط زیست از گردونه استعلامات معدنی در مناطق آزاد یعنی در ۸۹ درصد از خاک کشور خارج شده است و هیچ استعلامی در جهت عدم آسیب معدنکاری به زیستگاه‌ها در مناطق آزاد از این سازمان نمی‌شود.
وی افزود: عملا امکان نظارت بر معدنکاری در مناطق آزاد برای سازمان حفاظت محیط زیست وجود ندارد. این سازمان تنها در مناطق چهارگانه می‌تواند عمدتا محدودیت‌هایی را برای عدم آسیب به زیستگاه ایجاد کند. با این حال نزدیک به ۲ میلیون هکتار از ۱۹ میلیون هکتار مناطق چهار گانه در اختیار سازمان محیط زیست، محدوده معدنی است که قبل از ایجاد سطح حفاظتی منطقه برای معدنکاری واگذار شده است و ما مجبوریم اجازه دهیم تا فعالیت را در این مناطق ادامه دهند.
منبع: ایسنا
