در این جوابیه آمده است:

مدیریت محترم سایت خبری بیرونیت
پیرو درج مقاله به شماره ۴۰۳۷۸ مورخ 19/03/1401 که در آن به دور از بررسی علمی و صرفا در جهت منافع سوداگران مخلوط آبرفتی که جز چپاول منابع طبیعی، رودخانه ها و از بین بردن  مرغوبترین اراضی مجاور شهر تهران اهداف دیگری ندارند به بازیافت تاخته اید و این در حالی است که بازیافت امروز در دنیا مقوله لازم الاجرا در بحث توسعه پایدار است. لذا بدینوسیله در جواب آن مقاله لازم است جوابیه این انجمن را جهت روشن شدن اذهان عمومی در سایت خبری خود بارگذاری کنید. سالانه بیش از ۴ میلیارد دلار ضایعات ساختمانی در ایران دورریز می شود که با توجه به اهمیت اقتصادی آن چنانچه وزارت صنعت، معدن و تجارت بازیافت نخاله را مورد حمایت قرار دهد، لااقل در تهران باید چند واحد تولیدی با ظرفیت روزانه حداقل 40 هزار تن تاسیس و مورد بهره برداری قرار گیرد.

با استناد به آمارهای سال 1391 که برای ساخت 120 میلیون مترمربع ساختمان مجوز صادر شده بود، اگر فرض کنیم که از هر مترمربع تخریب ساختمان های فرسوده ، 5/1 تن آوار ساختمانی حاصل می شود، در نتیجه میزان آوار و نخاله های ساختمانی سال 1391 برابر با 180 میلیون تن بوده است که بیش از 99 درصد آنها دور ریخته شده است. این در حالی که بررسی ها نشان می دهد میزان بازیافت مصالح ناشی از تخریب در هلند 90 درصد، در انگلستان ۷۵ درصد، در دانمارک 87 درصد و در 15 کشور اتحادیه اروپا 55 درصد است، اما در کشور ما فقط یک درصد از این نخاله ها بازیافت می شود. یک مطالعه در ایالات متحده می گوید: استفاده از مصالح بازیافتی در ساختمانهای فلزی به کاهش 74 درصدی مصرف انرژی، کاهش 90 درصدی مصالح ساختمانی و کاهش 60 درصدی مصرف آب در فرایند ساخت و بالاخره کاهش 97 درصدی مواد معدنی منجر شده است.

یک مطالعه دیگر به استناد نوشته «مارک لنون» در آمریکا می گوید: در ایالات متحده هزینه دفع نخاله های ساختمانی در سال 2005 معادل 136 دلار برای هر تن بوده است در حالی که هزینه بازیافت این نخاله ها برای هر تن 84 درصد کمتر و در بدترین حالت معادل 50 درصد است. نقش دیگر عملیات بازیافت نخاله های ساختمانی، ارزش اقتصادی استفاده مجدد آن در تهیه شن و ماسه بازیافتی است که به نحو چشمگیری منابع زیست محیطی را حفظ کرده و در کاهش قیمت تمام شده تولید مصالح ساختمانی موثر واقع می شود. مثلا در انگلستان هزینه تولید هر تن بتن ساخته شده با سنگدانه های بازیافتی یک تا 4 پوند کمتر از بتن معمولی گزارش شده است.

سالانه در کلانشهر تهران حدود 17 میلیون تن نخاله و پسماند ساختمانی تولید می شود که این میزان در سطح کشور برابر با 60 میلیون تن است. با توجه به قانون مدیریت پسماند مصوب سال 1383 و وظایف شهرداری ها در این حوزه که در جهت حفظ محیط‏زیست، پاکسازی آلودگی بصری اطراف شهرها و استفاده از پسماندها در چرخه اقتصادی بسیار نقش آفرین است ما امروز در شهر تهران نیاز به حداقل ۲۵ واحد تولیدی بازیافت هستیم که روزانه بالغ بر 40 هزار تن مخلوط و نخاله شهری را پذیرش کنند. عدم حمایت کافی و عدم اجرای  کامل قانون مدیریت پسماند و همچنین عدم نظارت و  مدیریت کافی برای وصول حقوق دولتی و حق مالکانه مخلوط آبرفتی، منجر به عدم تمایل سرمایه گذار جهت ورود به این مقوله شده است و کماکان بهترین اراضی اطراف شهر تهران ،رودخانه ها و همچنین اراضی منابع طبیعی توسط عده ای سوداگر به قیمت های بسیار نازل به نام تولید شن و ماسه استاندارد چپاول می شود. و همین موضوع (دسترسی به مواد اولیه بکر و ارزان)  باعث شده که انگیزه ای برای رشد صنعت بازیافت پسماندها به وجود نیاید و سالانه میلیاردها دلار نخاله قابل بازیافت نیز در اطراف شهر تهران باعث ساخت تپه های مصنوعی شود که خود باعث آلودگی بوده و از طرف دیگر گودال هایی به عمق بالای ۵۰ متر در اطراف شهر تهران جهت تامین منافع سوداگران ایجاد شود.

از طرفی، قسمتی از درآمدهای کلان سوداگران علیه همین چند کارخانه بازیافتی که با عرق ملی و سرمایه گذاری های کلان بخش خصوصی راه اندازی شده مورد تاخت و تاز عده ای فرصت طلب قرار گرفته و هزینه های تولید شن و ماسه از محل بازیافت مخلوط شهری را در حدی بالا رفته تا گاها حلاوت استخراج بی رویه و غیر فنی معادن شن و ماسه آبرفتی کشور همچنان بر تولید بازیافت بچربد.

امیر رعیتی، رئیس انجمن صنفی کارفرمایی شرکت های بازیافت پسماند عمرانی و ساختمانی استان تهران