سعید لیلاز در گفت و گو با معدن نامه گفت: به نظر می رسد نیاز است تا مدیران کنونی بخش معدن کشور برای یک بار هم که شده ریز اتفاقاتی که بین سال های 68 تا 76 در بخش معدن رخ داد را مورد کالبد شکافی قرار دهند تا ریشه های توسعه در این بخش را بیشتر بشناسند.

او افزود: در زمان وزارت آقای محلوجی می بینیم که افرادی نظیر محمدتقی بانکی به عنوان یکی از بزرگترین تکنوکرات های کشور، محمدمهدی بهکیش، شهیندخت خوارزمی، علی میرزایی، علینقی مشایخی، طهماسب مظاهری، علی شمس اردکانی و . . . در این وزارتخانه گرد هم می آیند و توسعه این بخش را آغاز می کنند به طوری که امروز به هر واحد معدنی بزرگ که پا می گذاریم نام مهندس محلوجی و دکتر بانکی را با تقدیر زیادی بر زبان می آورند.

لیلاز گفت: در شرایط کنونی کشور نیازمند چنین مدیرانی است که بتوانند با درایت و خوش فکری به توسعه بخش های مختلف گام نهند نه اینکه خانه نشین شوند.

لیلاز گفت: بخش معدن در اقتصاد ملی نقش بالایی دارد و به نظر می رسد در حال حاضر مهم ترین وظیفه سیاستگذار، صیانت از ذخایر معدنی و جلوگیری از اتلاف آن است.

او افزود: اگر سیاستگذار نتواند با رانت جویی های این بخش مبارزه کند، شاهد اتلاف منابع خواهیم بود که به نظر می رسد این رویه به صلاح بخش معدن و اقتصاد کشور نخواهد بود.

لیلاز گفت: به نظر می رسد با انتخاب آقای کرباسیان به عنوان متولی و سیاستگذار بخش معدن، این بخش توانسته تا حدی بر مدار توسعه خود قرار گیرد و طرح های مهمی نیز کلید بخورد که با توجه به وضعیت کلی اقتصاد ایران، اقدامات صورت گرفته در این بخش قابل تقدیر است.

این کارشناس اقتصاد سیاسی افزود: بخش معدن به مانند سایر بخش ها از دو ناحیه ساختار اجتماعی ایران و مدیریت برخی از سیاستگذاران خارج از این بخش ضربه می خورد که این دو موضوع سبب شده تا جلب سرمایه گذاری داخلی و خارجی در این بخش کم باشد و رشد آن در شش ماه نخست امسال منفی شود.